Andreas Hildebrandt
(* między 1681 a 1691 w Gdańsku, † 1762 tamże)

Andreas Hildebrandt pojawia się w Gdańsku około 1710 r.
i przez pewien czas działa na tym samym terenie z Danielem Nitrowskim, ostatnim przedstawicielem organmistrzowskiej rodziny, która od 1650 r. całkowicie dominowała w gdańskim budownictwie organowym.

Z pewnością istniały pewne związki między warsztatem Andreasa Hildebrandta a kręgiem Arpa Schnitgera. Wskazują na to
nie tylko konstrukcyjne podobieństwa wczesnych organów Hildebradta i późnych organów Schnitgera, ale także fakt,
iż to właśnie Hildebradt kończył w 1709 r. rozpoczęte przez Johanna Balthasara Helda - schnitgerowskiego Meistergeselle - organy w Koszalinie.

Między 1710 a 1755 rokiem Hildebrandt pracował nad prawie 50 instrumentami, które cieszyły się dobrą opinią i dzięki wysokiej jakości wykonania przetrwały wiele lat. Ostatnie istniejące
w Gdańsku (i jednocześnie jedne z największych) organy Hildebrandta w tamtejszym kościele św. Barbary zostały
w 1943 r. ewakuowane. Niestety nie przetrwały one II wojny światowej, zaś ich zamurowane w wieży kościoła św. Barbary piszczałki wykorzystano po wojnie do uzupełnienia kilku innych gdańskich instrumentów.

Chociaż inwentarz organów polskiej ochrony zabytków
nie jest kompletny, stwierdzić można na podstawie badań
w terenie, iż do dzisiaj przetrwało co namniej 6 częściowo zachowanych instrumentów Hildebrandta. Największym z nich są organy w Pasłęku. Wszystkie zachowane obiekty cechuje bardzo wysoka jakość wykonania, wyrafinowane koncepcje dźwiękowe oraz reprezentacyjne prospekty organowe.

Andreas Hildebrandt był prawdopodobnie niewiele młodszy
od sławnego Johanna Josua Mosengela z Królewca,
z którym łączył go konflikt wywołany przez powierzenie właśnie Hildebrandtowi zlecenia budowy nowych organów dla kościoła św. Bartłomieja w Pasłęku. Teren wokół Pasłęka był
z perspektywy sztuki budowy organów obszarem stycznym
i wspólnym dla gdańskiej oraz dla królewieckiej szkoły organmistrzowskiej, co prowadziło do wyjątkowej różnorodności stylistycznej i regionalnej krajobrazu organowego.
Obok dzieł Andreasa Hildebrandta i Johanna Josua Mosengela pojawiały się instrumenty Adama Gottloba Caspariniego
i Christopha Heinricha Obucha.

Gdański warsztat Andreasa Hildebrandta przejęty został
po śmierci mistrza przez jego ucznia Friedricha Rudolfa Dalitza, późniejszego twórcę sławnych organów oliwskich.



Fotografie niektórych zachowanych szaf organowych z warsztatu Hildebrandta.

» dalej